ul. Abrahama 27 i 34

W XVII wieku właścicielem posesji był Henryk Heine.
Później posesja należała do rodzin: Baly i de Husen.
Rezydencja została zdewastowana podczas wojen szwedzkich. Pod koniec wieku XVII, gdy należała do Antoniego de Loche, zbudowany został murowany pałacyk otoczony dziedzińcem, ogrodem i stawami. Potem właścicielem był Piotr Adriel (przełom XVIII i XIX w.). Od nazwiska kolejnych właścicieli nazywany był Dworem Reymannów.

W 1807 roku, właśnie w tej rezydencji miał się zatrzymać Napoleon Bonaparte. Cesarz jednak nie bawił tu długo. Przybył z Kamieńca Suskiego (Finckenstein) późnym wieczorem 31 maja, a już 1 czerwca pospieszył do oczekującego i witającego go Gdańska.

Budynek dworu spłonął prawdopodobnie jeszcze w pierwszej połowie XIX wieku i już nie został odbudowany. Z cegieł wypalonego dworu powstał, istniejący do dzisiaj, dom przy ul. Abrahama 27. Nie wyróżnia się szczególnie, ale przetrwał w nim, pochodzący z pałacyku, rokokowy portal z piaskowca.

Śladem po dawnej rezydencji są zachowane budynki gospodarcze (ul. Abrahama 34). Murowany budynek z klasycystyczna facjatką, pochodzący najprawdopodobniej z 1762 roku oraz ustawiony prostopadle parterowy budynek ryglowy z XVIII wieku.