opat ur. 1570 - zm. 1630
urodzony w Ogorzelinach (pow. Chojnice), jako syn Adama i Katarzyny z domu Konarskiej.
Przed rokiem 1591 rozpoczyna naukę w Kolegium Jezuickim w Braniewie, a następnie studiuje na Akademii Krakowskiej.
W 1607 r. przyjmuje niższe święcenia, a następnie w czasie studiów zagranicznych pełne święcenia kapłańskie.
Po powrocie do kraju pełni funkcję prepozyta i przebywa na dworze króla Zygmunta III Wazy.
W 1614 r. zostaje archidiakonem pomorskim.
Po śmierci opata Dawida Konarskiego w 1616 r. zostaje opatem Oliwy.
Jako nowy opat odbył nowicjat w Clairvaux pod surową dyscypliną reformatora cystersów Dionizego Langantiera. W 1618 r. został wybrany przez kapitułę cystersów w Wągrowcu wikariuszem generalnym (później był trzykrotnie wybierany na to stanowisko), który miał wizytować klasztory cysterskie w Polsce i zwoływać kapituły zakonu.
Charakteryzował się wielką troską o sprawy społeczno-gospodarcze klasztoru, rozwój artystyczny opactwa. Był wytrawnym dyplomatą, utrzymującym dobre kontakty z innowierczym Gdańskiem. Jego osobista świętość i gorliwość doprowadziła do poprawy dyscypliny w zakonie. Zajmował się również pracą na rzecz ubogich, wspierał szpitale, skazanych sądownie ułaskawiał (główne rysy jego duchowości można odnaleźć w książeczce napisanej przez niego pt. "Puncta practica", gdzie w 54 punktach określony jest program wiodący do osiągnięcia prawdziwej pokory, fundamentu życia duchowego dla tradycji cysterskiej).
Umarł w opinii świętości w wigilię Wniebowzięcia NMP 14 sierpnia 1630 r. w Oliwie.
